Heel bijzonder: op ons concert op 9 november zingen we twee keer het Magnificat. Eén keer het Magnificat van Vivaldi en één keer die van Durante. Waar gaat deze tekst over? Onze dirigent Anthony Scheffer legt uit:
“Het volk dat in duisternis gaat, zal een groot licht aanschouwen.” Dat schrijft de profeet Jesaja over de komst van de Messias. Advent is samen met de veertigdagentijd de reflectieve tijd van het liturgische jaar: men wordt stil en anticipeert op de komst van de redder, de Heiland van de volken.
Het begint natuurlijk allemaal met de annunciatie, de boodschap van de engel Gabriël aan Maria. Kort daarna reist Maria af naar haar nicht Elisabeth en vertelt haar over haar blijde verwachting. Haar lofzang, het Magnificat, illustreert enigszins de persoonlijkheid van Maria: “Mijn ziel prijst de heer en mijn geest verheugt zich op God, mijn redder.”
Geheel dienstbaar aan het heil dat komen gaat, overtuigt zij haar nicht. Dit is het moment waarop de wereld wacht; hij heeft ons gehoord, beloofd en zal nu zijn woord houden. Enigszins archaïsch is haar lofzang dan ook wel, geheel overeenkomend met het reflectieve van advent.