Medio vorig jaar ben ik in het KOV gerold. Ik voelde me bij mijn komst erg welkom. Het bevalt mij er inmiddels uitstekend. De sfeer is goed en de repetitie is voor mij een uitje. Ik laat me dan helemaal wegzakken in de muziek en dat is heerlijk. Dan ben ik even nergens anders mee bezig. Ik moet er met mijn volle concentratie bij blijven, maar daardoor is het ook op en top ontspannend: het is dan onmogelijk om met mijn gedachten nog bij mijn werk te zijn, heerlijk. Ik ben ook blij dat de repetitie op donderdagavond is: dat voelt dan alsof het al een beetje weekend is!
Wat doe je in het dagelijks leven op de momenten dat je niet zingt bij KOV?
Ik werk als pastoraal werker in de stad Utrecht. Maar niet op een gangbare kerkelijke werkplek. Ik werk voor het buurtpastoraat in de wijk Kanaleneiland. Ik ben daar aan het contacten leggen met de bewoners in de flats vlakbij de IKEA. Er gaat daar groot onderhoud plaatsvinden. De mensen zullen tijdelijk hun huis uit moeten. Dat is een ingrijpend gebeuren, waar veel mensen tegenop zien. Dat geldt des te meer voor de bewoners die hun handen al vol hebben aan de dagelijkse sores van het leven. Daarom is het voor mij een uitdaging om als buurtpastor de mensen nabij te zijn, met tijd en aandacht. Ik ben blij dat ik dat kan doen. En daarnaast ben ik ook halftime begeleider of coach van buurtprojecten elders in de stad of in het land. Het is nooit saai, ik kom in aanraking met een bonte diversiteit aan mensen.
Wat moeten wij absoluut van jou weten?
Het is nog maar kort geleden dat onze jongste zoon het huis uit is. Dus ik moet nog helemaal wennen aan de nieuwe vrijheid die dat geeft. Onze drie kinderen zijn uitgevlogen en hoewel je taak als ouder er misschien wel nooit op zit, ben ik toch ook in een andere fase van mijn leven gegleden. Ik kan weer wat meer toekomen aan tuinieren, fietsen, hardlopen, musea bezoeken en soms een stedentrip. Laatst waren mijn vrouw en ik drie dagen in Gent. Wat een aanrader!