Mijn naam is Arjan Noordhoek, geboren in Den Haag. Ik ben als bas-projectlid mee gaan doen voor het concert van afgelopen november in de Geertekerk. Gevraagd door sopraan Cobi van Breukelen, waar ik lang geleden mee heb samengewerkt in het justitiepastoraat. Zij had gehoord dat ik inmiddels met pensioen was, dus zag haar kans schoon. En het werkte, want zingen is mijn lust en leven. Als zoon van een amateur dirigent was er thuis altijd muziek: mijn ouders, broer en zussen zongen bij orgel en gitaar en mijn oudste zus staat als 83-jarige nog steeds te zwaaien voor een ouderenkoor in Voorschoten.
Als student leidde ik een gospelband en in Utrecht ging ik met gespaarde passe partout langs alle concerten van de eerste Oude Muziek Festivals. Als bariton die vaak tenor zong, was ik gewenst bij alle gelegenheidskoortjes, maar wilde toch verder, dus nam ik zangles van Ab Kraaypoel. Die was een van de oprichters van de Schola Davidica, een choral evensong project, dat nog steeds elke maand in de Janskerk een prachtige (gratis!) gezongen vesper verzorgt. Daar heb ik met plezier lange tijd in meegedaan, totdat het (thuis) instuderen van de muziek mij teveel tijd ging kosten.
Zangles als counter tenor was tijdelijk best leuk, maar 40 jaar geleden werd je nog wat vreemd aangekeken met zo’n ‘vrouwelijk’ zanggeluid. Maar we weten dat meestal de mannelijke stem daalt bij het ouder worden, en bas zingen werd mij na een stemtest aangeraden. Dat was even aanpassen, maar een verandering betekent vaak iets nieuws en zo sta ik nu als bas (hier sta ik, ik kan niet anders…) mijn steentje bij te dragen aan de KOV. Misschien af en toe afwezig op reis (Cuba is mijn voorliefde) als pensionado, maar toch: op naar het volgende concert in april!